De voorbije weken en maanden kreeg ik gemengde reacties toen ik vertelde dat ik naar het Vrouwenfestival zou gaan. Hoezo, waarom enkel vrouwen? Het is een vraag die me ook wel eens gesteld wordt over onze jaarlijkse retreat, die enkel voor vrouwen 40+ is. We hebben daar natuurlijk goede redenen voor. En zo is dat ook met het Vrouwenfestival. Vandaag – aan het bekomen van wat deze magische vierdaagse met me deed – geef ik je mijn 6 redenen waarom ik geloof dat elke vrouw minstens één keer in haar leven het Vrouwenfestival zou moeten kunnen ervaren. (En elke man ook minstens één keer het Mannenfestival, for that matter, lees daarvoor vooral verder).
1 – Sisterhood, échte sisterhood
Er wordt vaak over gesproken, maar hoe vaak ervaren we als vrouw echte sisterhood? Dat we trots zijn op elkaars verwezenlijkingen, elkaar het licht in de ogen ten volle gunnen, meer zelfs: WILLEN dat de ander straalt? Omdat we weten dat dat in het belang is van het collectief, en dus ons allen goed doet? Laat ons eerlijk zijn: het gebeurt nog steeds dat we als vrouw de ander benijden of stiekem (als we het kunnen toegeven) veroordelen om het een of het ander. De sisterwound noemen we dat. Op het Vrouwenfestival heb ik mogen ervaren en vooral voelen dat het ook anders kan. In eerste instantie in de organisatie van de New Leading Women-workshop, waarbij ik samenwerkte met vier krachtige prachtige vrouwen (je ziet ze stralen op de foto). We gaven de inhoud van onze sessie samen vorm, en ieder van ons mocht daarbij ten volle zichzelf zijn. Al haar expertise op tafel gooien. Stralen en blinken, voor, tijdens en na. En de anderen: wij stonden aan haar zijde. Trots, dragend, ondersteunend, mee genietend. Daarnaast werden we op het festival opgedeeld in zustergroepjes, een handjevol vrouwen met wie we elke dag even aftoetsten hoe het ging en bij wie we ons hart konden luchten over wat er leefde. Zonder oordeel of onderbreking. Met een gedeelde traan én lach. Dat kunnen ervaren en laten binnenkomen, ik gun het elke vrouw.
2 – Verbinding
De laatste tijd volg ik wel vaker dansworkshops, en laat ons eerlijk zijn: wanneer we daarin uitgenodigd worden om met ons lijf te verbinden met anderen, merk ik op dat ik dan nogal de neiging heb om mijn ogen te sluiten, in mijn eigen wereld te kruipen, en verbinding met onbekenden uit de weg te gaan. Voelt als niet veilig. Zeker niet met mannen die ik niet ken. Zou de drempel bij vrouwen minder hoog zijn? Op het festival ging ik de uitdaging aan. Ik nam deel aan diverse dansworkshops en ja hoor, keer op keer werden we uitgenodigd om in onze dans verbinding te zoeken met een andere deelneemster. Gelukkig werden we daar goed in begeleid, met name door Katya Verbrugghe. En zo gebeurde het dat ik hoe langer hoe meer durfde. Hoe langer hoe meer mijn eigen energie voelde en kon volgen, terwijl mijn lichaam me uitnodigde om me over te geven. Het resultaat: de ene keer een innig en traag spel van flow, aanraking en beweging, ontstaan tussen twee lichamen, en de andere keer een vreugdevolle energiebom, de vrucht van het samenspel tussen mij en het ritme van een andere powerhouse. Dat er stappen gezet zijn, zo veel is zeker.
3 – Vrijheid
Nog een reden om eens naar het Vrouwenfestival te gaan: hier mag je zijn wie je bent, doen wat je deugd doet, verbinden wanneer je het wil, de stilte opzoeken wanneer dat beter voelt. Een workshop volgen of gewoon aan het vuur zitten. Wat knutselen, of gewoon een babbel met iemand die je nog niet kent. De kleurrijke bh’s en onderbroeken aan de mast op het terrein maakten het al duidelijk. Het geweldige, magische en uitgestrekte domein van Bernheim Helend Land nodigde er ten volle toe uit. Op dag één gingen de eerste bh’s al uit, op dag vier viel het me niet eens meer op. Wil je een bh dragen of niet, who cares. Wil je na de fotoshoot naakt blijven rondhuppelen, who cares. We wisten allemaal dat we veilig waren, om te zijn wie we wilden zijn, en dat het hier gewoon kon. Zonder blikken, zonder blozen, zonder oordelen. Een enorm gevoel van vrijheid, dat kan ik je vertellen. Ik wist dan ook dat ik voor het embodiment-aspect van onze New Leading Women-workshop de ideale crowd voor me had om all-in te gaan, en leerde hen een heerlijke, fijne borstmassagetechniek aan, waardoor ze nog makkelijker kunnen leiden vanuit het hart. Een dertigtal vrouwen die voortaan liefdevoller in connectie zijn met hun borsten en dus hun hart, wat zou daarvan het ripple effect zijn in hun werelden?
4 – Goddess vibes
Wat ga ik aandoen? De typische vraag van elke dag, en ook zo toen ik me de eerste dag ’s ochtends klaarmaakte. Was ik nu verondersteld om helemaal zonder make-up en zo natuurlijk mogelijk naar daar te gaan? Wat waren de ongeschreven en onuitgesproken voorschriften? Ik had een verlangen om me mooi te maken. Uit te dossen met kledij waarin ik me vrouwelijk voel, oorbellen aan te doen, mijn ogen wat extra in de verf te zetten. Voor wie maakte ik me eigenlijk mooi? De vraag floepte door mijn hoofd. Niet voor het oog van een man, want mannen zouden er niet zijn. Misschien voor andere vrouwen, uit angst om anders niet mooi/leuk/… genoeg bevonden te worden? Het besef alleen al was leerrijk. Ik wist echter: ik maak me vooral mooi voor mezelf. Omdat ik er zin in heb. En zo vertrok ik. Om bij aankomst een hele weide te zien met vrouwen in de kleur geel-oranje op dag één, rood op dag twee, groen op dag drie, en blauw op dag vier. Keek ik nog wat beter, dan zag ik hoe ik niet de enige was die zich wilde uitdossen. Oorbellen met kleurrijke pluimen, prachtige sierraden, wondermooie tattoos, lange volle haardossen, korte pittige kopjes, heerlijke grijze elders, bloedmooie jonge vrouwen. Wat zijn wij vrouwen mooi! Goddess vibes, jawel. En wat mij betreft, mag het dan Inanna zijn.
5 – De terugkeer van symboliek, ceremonie en rituelen
Ik werd eerder dit jaar al ondergedompeld in Ritueel Leven, door mijn ondertussen vriendin en sister Anniek Graviilakis, die toen nog over zichzelf zei dat ze niet kon schrijven, maar ondertussen het tegendeel bewees. Anniek is een prachtvrouw die in mijn ogen naar elk moment van de dag ritueel kijkt. Waardoor het leven zo aan rijkdom wint. En net datzelfde gebeurde op het Vrouwenfestival. Het domein WAS gewoon een ritueel. Van het binnenwandelen door de poort met veren, over het kruidenzakje met persoonlijke boodschap over de blauwe libelle, de talrijke dromenvangers tot de panelen met pluimen, de drumgeluiden die ons beschermden, handgemaakte smudgesticks…: overal was er symboliek. De dag werd traditioneel gestart met een magische ceremonie voor de hele groep. Stel het je voor: 400 vrouwen bij elkaar, rond eik Ayla. De ene keer in het thema lucht, de dag daarna vurig en vrank, vervolgens stevig geaard – liggend op elkaars schoot… De elders kregen een ereplek op het domein, de jonge maidens werden gekroond. Het vuur werd aangestoken bij het begin, en brandend gehouden tijdens het hele festival. Je kan het je misschien in het jachtige leven van elke dag niet voorstellen, maar ik zeg het je: eens je daarvan hebt geproefd…. smaakt elke routine voortaan zoutloos.
6 – Veiligheid
En dan nog veiligheid. Zou dat eigenlijk geen basis moeten zijn, overal waar we gaan? Helaas. Toen ik op vrijdagavond door de gitzwarte nacht op de camping naar mijn auto stapte, omringd door bomen en struiken, flitste even de gebruikelijke angstgedachte door me heen. Om dan te beseffen: nee, hier ben ik veilig. Tussen vrouwen ben ik veilig. Hier gaat geen man uit de bosjes springen. Uit de meeste bosjes niet, dat weet ik. En toch. Toch is dat een gedachte waar je als vrouw ALTIJD rekening mee houdt. Zeker als je al eens iets hebt meegemaakt. Mijn geest sust en wijst me terecht: niet van alle mannen moet je bang zijn, Inge. Zeker niet, weet ik. Het moet voor hen ook niet makkelijk zijn, de dag van vandaag. Er zijn er zo veel die zoeken, die worstelen, die net als wij willen groeien en verbinden en het zo juist willen doen. En toch: wanneer ik de volgende dag in mijn gym ben, wordt een meisje door een man aangesproken terwijl ze hip thrusts zit uit te voeren. Of hij er even moest komen opzitten?!?!
…
Dus bij deze voor de mannen: er is ook een Mannenfestival eind augustus, en er zijn nog tickets over 😉